Getuigenissen
Een paar losse gedachten van de mama van Katja
Ik heb in het ziekenhuis na de geboorte van mijn dochter Katja zowat losse gedachten op papier gezet.
Dag buik
Nog niet helemaal klaar
Met haast en spoed
Niet meer tegen te houden
Ik was het wat beu, van mij mocht je al komen
Had ik dat maar niet gezegd
Je bent zo klein
Maar iedereen zegt dat je een flinke bent
M’n navel is terug
Geen olie meer smeren
Binnenkort kan ik terug de trap oplopen
Rauwe groenten eten die ik zelf niet moet wassen
Een smoske preparé
Geen tuimelingen meer, geen stampjes
Weg woetewoete harttoontjes
Geen spannende echo’s meer
Papa komt niet meer voelen of iets zeggen
Ik heb nog vele mooie kleren niet eens aangedaan
M’n buik doet nu veel pijn
Ik lig alleen in bed, niemand naast mij
Je had nog goed kunnen blijven zitten
Mijn enige angst, een couveusekindje
Draadjes overal
Blauwe handjes van de prikken
Piepgeluidjes heel de tijd
Pompen voor een druppel goud
Kon je al maar zelf drinken
Alleen voor m’n kind wil ik wat pijn lijden
Ik wou dat niemand dit hoefde mee te maken,
maar voor diegenen die het ongeluk bij Het Geluk krijgen:
De dag komt
Dat ze mee naar huis mag
zo’n klein meisje in een grote autostoel
ingepakt van kop tot teen
Oma heeft het huis gepoetst
ik heb het bedje opgemaakt
zoals in het ziekenhuis
Niet meer kolven naast de broeikas
ze kan zichzelf bedienen
en ik hou de boeken bij
De eerste lach
een speeltje grijpen
pamper maatje nummer twee
Hou vol
heb hoop
want ook traag gaat vooruit
De dag komt