Vlaamse Vereniging voor Ouders van Couveusekinderen
Home Vereniging Informatie Getuigenissen Contact Ons steunen
Beschikbare teksten
Folders
Referenties
Boeken
Gedichten
Nuttige adressen & links


Beschikbare teksten




4. Neonatologie



Pijn bij de neonatus: maken wij het verschil?

Annick Dejonge en Denise Tison


Tot voor enkele jaren was de medische wereld er nog van overtuigd dat de pasgeborene, en vooral de premature baby geen pijn kan voelen. Doch zij voelen pijn met dezelfde intensiteit als volwassenen maar op een meer diffuse wijze. De huidige kennis van hun neurologische ontwikkeling duidt op een pijngewaarwording vanaf de twintigste zwangerschapsweek. In ons beroep worden we dagelijks geconfronteerd met pijn bij de neonatus en zuigeling.

Uit gedane studies in de praktijk blijkt dat niet alle verpleegkundigen op dezelfde lijn zitten wat betreft de pijnvaststelling.

Inadequate pijnbestrijding bij prematuren en zuigelingen is een onopgelost klinisch probleem. Alhoewel er de laatste jaren aandacht besteed wordt aan pijn door onderzoekers, is er steeds meer nood aan hulpmiddelen bij het meten van pijn in de praktijk.

Het ontbreken van die meetinstrumenten belemmeren in de praktijk het evalueren van de pijn en toepassen van pijnbestrijding en laten ons gefrustreerd achter. Darwin heeft in 1872 al duidelijke omschrijvingen gegeven van pijn bij het kind en dit ook verduidelijkt met illustraties waarin hij laat zien hoe de gezichtsuitdrukkingen veranderen, bvb. het fronsen van het voorhoofd, het tuiten van de lippen en het toeknijpen van de oogjes.


Waarom gaan we nu pijn meten?

Het is zo dat als een kind koorts heeft, we de temperatuur meten of als een kind diabetisch is gaan we het bloedsuikergehalte meten maar wat doen we als een kind pijn heeft? We weten dat als de pijn niet gemeten wordt dat het gemakkelijk is om ze te negeren. Verpleegkundige deskundigheid bij pijnbestrijding is zeer belangrijk. Wij hebben als taak de pijn op een systematische manier in kaart te brengen en te rapporteren. Aangezien de prematuur zijn pijn niet kan aanwijzen en pijnbeoordeling vrij subjectief is, willen wij door middel van een standaard pijnscoretabel de verpleegkundigen in staat stellen om de pijn bij de pasgeborene objectief te beoordelen.

Wanneer de verpleegkundige duidelijk en goed onderbouwd kan uitleggen op welke wijze de pasgeborenen pijn aangeeft, zal een arts beter kunnen bepalen welke pijnbestrijding hij of zij moet geven.

Bij de behandeling van pijn gaat het niet alleen om medicamenteuze behandeling, maar moeten we ook denken aan het comfort van het kind. Onder comfort verstaan we aan dacht voor: nesting en houding, kangoeroemethode, fysisch contact zoals strelen, massage, op schoot nemen en borstvoeding, ook muziektherapie en lichten dimmen en slaapritme respecteren. Belangrijk is ook de preventieve benadering van pijn; wanneer pijn geanticipeerd wordt, zoals na chirurgie, gedurende een procedure, is het beter deze pijn profylactisch te behandelen. Er is minder pijnmedicatie nodig om pijn te voorkomen dan om pijn, eens aanwezig, te behandelen.


" Pijnbeleid is voor een kind een recht dat niet onderhandelbaar is"

Dit wil zeggen dat in onze gemeenschap, waar pijnbestrijding verwacht wordt voor alle individuen, het ook normaal is dat een kind op dezelfde manier behandeld wordt. Uit gedane studies is gebleken dat wanneer er aandacht voor pijn er ook iets aan gedaan wordt. De verpleegkundige blijft de belangrijkste schakel in de bestrijding van pijn, het is dus nodig om het verpleegkundig team op te leiden. Pas wanneer het aspect pijn opgenomen wordt in het verpleegkundig plan heeft het een plaats in de dagdagelijkse zorg.

Steun ons gratis door je hier te registreren
Vrijwilligers gezocht
Actualiteit
Fotoreportage van Fie Vandevin