Gedichten
|
Geboortetekstjes
Dag kindje
Je mag nog zo klein wezen,
Jij hebt hier niets te vrezen.
Vandaag lijk je zo hulpeloos,
Maar morgen maak je ons reeds boos
Of tover je voor ons een lach,
We zijn blij als je naar huis mag.
Je hebt iets uit de hemel meegenomen,
Je hebt iets van een engel meegebracht.
We zien het als je rustig ligt te slapen
Daar in je wiegje midden in de nacht
We hopen dat wanneer je zult gaan groeien
Dat stukje hemel in je blijft bestaan
En dat dat beetje paradijs van boven
Je hele leven met je mee zal gaan.
Hoe er te komen
ik zag me er dwalen
Hoe ik er kwam
kan ik niet verhalen
Welkom aan
Och kindje
In je glazen huisje lig je
Je bent zo teer en klein
Met al die slangen en naalden
Och kindje, heb je geen pijn ?
Ik leef tusssen hoop en vrees
Het duurt allemaal zo lang
Haal je de volgende ochtend
Och kindje, ik ben zo bang
Al die machines
Ze houden jou in leven
Kon ik je maar vasthouden
Och kindje, al was het maar even
En kindje, je bent zo mooi
En je bent zo dapper
Daar gaat een oogje open
Och kindje, word je misschien wakker ?
Eens komt vast de dag
Dat je mee mag met mij
Dan mag je naar huis
Och kindje, wat ben ik dan blij
Dus tel ik maar de dagen
En heb nog wat meer geduld
En als je dan thuis in je wiegje ligt
Och kindje, dan is mijn grootste wens vervuld
zo klein,
zo teer en zacht,
veel vroeger dan verwacht,
met levenswil,
liefdevolle zorgen,
begin je aan de dag van morgen...
Liefde
Omdat we zo naar jou verlangden
Pijn
Om de pijn die jij doorstond
Angst
Om wat morgen met je kan gebeuren
Hoop
Omdat alleen hoop doet leven
Geluk
Omdat jij er bent lieve schat
Onverwacht
ben ik geboren,
plots,
uit mama's buik genomen.
Mama en ik
willen nog even rusten,
maar dan
zal papa ervan lusten.
geboren worden...
openbreken
uit je veilige omhulling...
vrij om,
broos en onzeker nog,
de weg te gaan die
voor je open ligt...
"Gij zijt het kleine gewicht,
dat langs droom en werkelijkheid
voor alle eeuwigheid
het wonder richt."
een broze parel in onze handen
licht en kleur in ons hart
een droom, ons leven
kinderen zijn stukjes hemel
er zitten nog brokjes sterren in hun ogen
ze zijn nog niet helemaal wereldwakker
ze staan nog dicht bij het paradijs
ze komen er net uit
Geur van honing
en jonge melk,
van een nestdiertje
dat slaapt.
Een ademhalen van dons.
En speurbaar
aan de neusvleugels
de geur van wat gebeurd is :
geboorte,
geheim.
(Ida Gerhardt)
Welkom kleine mens
Ik durf je nauwelijks aan te raken
perzik, zijdepapier, kostbaar porselein
en veel meer dan dat.
Tere huid die een heel leven omspant,
Alles om mens te zijn,
en eigenlijk veel meer dan dat.
Wonder waarop ik niet uitgekeken raak,
belofte voor morgen en overmorgen,
en ja, veel meer dan dat.
Ik moet nog bekomen van je komst,
je hebt me overhoop gezet met geluk,
ik weet niet meer waar staan van liefde.
Lief, klein kindje,
Eerst was je een droom
dan voelden we je leven.
Of je nu een jongen of een meisje was
het was ons om het even.
Toen je na 28,5 week zwangerschap
geboren werd,
sloeg de schrik ons om het hart.
Mochten we je houden of moesten
we je afgeven ?
De strijd was hard.
Nu zijn we zeer blij met jou erbij.
DANK JE GOD VOOR DIT MOOIE LEVEN !
Leven is onbeschrijfelijk boeiend
Ademen is ongelooflijk ingenieus
Kijken is adembenemend mooi
Horen is iets fantastisch
Liefhebben onzeglijk groots
Leven is ... wonder
Wij kijken naar het broze
naar 't wonder van ons kind.
Veel schoner dan de rozen,
Die wiegen in de wind.
ik kijk naar jou, m'n kind
en huiver even
er is een vage vrees, wat bevangen zijn
want, zijn onze handen niet te klein
voor de taak - in jou -
aan ons gegeven ?
ineens glimlach jij je zalige glimlach
't is of een zonnestraal doorbreekt
als jij - slapend wichtje - heel sereen
mij woordeloos van vertrouwen spreekt
mijn wonder kleintje, en ik weet meteen :
't ligt niet in onze handen alleen.
Wachten in stilte
Moeke had verdriet,
Verstopte haar tranen,
Je zag ze niet.
Papa, die wist
Van mijn dromen,
Zorgde, samen met mij,
Dat je er toch gekomen bent.
Wat mama nu reeds weet,
Maar niemand al ziet,
Jij wordt, zoveel is zeker
Onze liefste deugeniet.
Daar ben je dan
klein, guitig
jong en nieuw fris leven.
Een beetje vroeger dan verwacht
zo onbezorgd, zo klein
zo ongekrenkt volmaakt.
Maar ook
zo breekbaar, broos en onbeholpen.
Het zit erin, het komt eraan
Het wil niet wachten, het wil bestaan
Het zit in jou, het zit in mij
Het is ons kind, het wil erbij.
Door een engel geraakt
van de zuiverste zonnestralen gemaakt
In rozeblaadjes gerust
door een elfje gekust
En nu, te vroeg wakker gemaakt
ligt ons poppemie
nog te groeien
tussen 't schoon volk van neonatologie
Maar zo klein en toch al een hele mens
Wij zijn zo blij
dat jij er bent, onze diepste wens !
Graag wilde ik wat langer bij mama blijven
warm en zacht en lekker gewiegd,
maar plots was ik daar, na 26 weekjes al
op 22 juli 199., ik woog amper 950 gram.
In 't begin deed het wel wat raar
in mijn plexi huisje, met al die buisjes rondom mij,
en al die grote witte mensen die voortdurend probeerden
om het mij naar mijn zin te maken in het xxx.
Ik heb echter flink mijn best gedaan
En weeg nu al 1990 gram en daarom
Ben ik naar de xxxx materniteit te xxx teruggekomen.
En mama, mag ik straks met jou mee ?
Ik verlang zo om dicht bij jullie thuis te zijn.
Graag wilden we laten weten
dat ons dochterje " ... " gaat ze heten,
geboren is op een bijzondere manier,
vooral voor mama zonder plezier.
Normaal pas rond kerstmis geraamd
was het noodzaak haar te halen op 6 maand.
Voor mama en papa bange uren en dagen
maar nu gaat het goed,
ons zul je niet horen klagen.
Ze is nog klein en tenger,
zo staat ze er nu voor,
maar als we allen aan haar denken
komt ze er zeker door !
Overpeinzingen
Zozeer verlangd,
Het negenmaandenwonder.
Verbroken geluk.
Te vroeg, losgerukt
die gevlochten levenskabel.
Zozeer verwacht
eerder dan gedacht.
Verwelkte waterlelie
Hoopje levend wezen ?
Tussen alles groen en wit,
tussen reuzen in het blauw.
Alles rubber en plastic verbonden
wirwar van rioolbuizen.
Verscheurend tafereel
van tranende ogen
Achter dubbel PVC gescheiden,
gevangen in steriliteit van groen.
Schrikkende geluiden van machinemonsters,
gritsende koude tentakels
doorheen gapende patrijspoorten.
Hoelang nog, deze reis der nachtmerries ?
Toch een zachte hand die streelt.
En dan een troostende borst,
vol warmte, om te groeien.
Een teder woord : 'ik zorg voor je'
Een kalme stem : 'ik ben hier nog'
klein zevenmaandenwonder.
Blije ogen, vol dankbaarheid
bloeiende roos,
zozeer verlangd
door liefde gebleven.
(Peter Proost)
Half september werd ik verwacht
de ooievaar heeft me half juli gebracht
Mama en papa totaal verrast
hadden voor mij geen bed of kast
Daarom rust ik nu in 't ziekenhuis
maar wellicht kom ik weldra thuis.